"lahmacunu napcam" durumu...

Mecburen başlığa kibarca yazdım... İsim vermeden aslında küçük olan, ama hayatımın çoğu zaman büyük parçası olmuş bir düşünme tarzının yaşanmışını anlatacağım sizlere...

Bir kaç arkadaş "erkek grubu" öğlenleri herzaman gittikleri ve lahmacununa bayıldıkları kebapçıya gitmek için randevulaşırlar, bir tanesi ise diyet yapmakta ve bu durumdan son derece rahatsız olmaktadır. "Ben gelmem kardeşim ne yiycem ben orda" diye sıkıntılanır. arkadaşları da "yaw nolcak tavuk şişi de muhteşem onu yersin pilavsız olur biter" diyerek destek olmaya çalışırlar ancak diyet yapan arkadaş ikna olmamıştır çünkü o "kebapçı" denildiğinde lahmacun, lahmacun denildiğinde o kebapçıyı benimsemiştir yılların getirdiği alışkanlık ve müdavimlikle...bu doğrultuda tepkisi çok nettir:

"e peki de lahmacunu nereme sokucam?"

bunu neden anlattım;

yemek yemekle sorun yaşayan herkesin mutlaka hayatında bir çok kez karşılaştığı bir durumdur. Diyet yapmaya niyetlenilir ama niyetin bozulması an meselesidir, bütün dünya sanki bir anda diyetin bozulması için elbirliğiyle çalışıyordur... mesela pazartesi diyete başlanır, alışveriş yapılır, hoop akşama program çıkar (halbuki bu gayet beklenebilir bir olaydır) ama insan şaşırır, sıkılır, eh şimdi bilmem nereye gittik şeysinden yemiycez de napcaz mantığı gelir, artık yarın telafi ederim düşüncesiyle o diyet olur neye niyet kime kısmet.

Sırf bu yüzden Mcdonald's larda salata olmasına karşıyım, kardeş oraya gideceksek o kocaman bigmac'i de yiycez diye gitcez yoksa mis kokusuna, muhteşem masa düzenine servisine hayran olduğumuz için değil. yemiyceksek de bi zahmet gitmeyivericez.

konu sadece yemekle alakalı da değildir, şu da olabilir; güneşe çıkması yasak birine

varsayalım alerjisi var) "yaw gel sen de nolcak şemsiye altında uzun kollu t-shirtünle oturursun bizi izlersin denize de girmeyiverirsin". yahu girmeyivereceğime gelmeyiveririm daha iyi değil mi, sıcakta kurdeşen dökücem alla allaaaaa...

veya; arkadaşlar hadi road trip ( bunu genelde ben derim bu arada, daha bi gün hadi yapalım diyen olmadı-fyi) "ben gelemem beni araba tutar" diyene ilk cevap şu olur, "yaw gel nolcak saçmalama dururum ben yolda miden bulanınca, sana söz gel bak çok eğlencez." kişi asabileşir "sen eğlencen, ben kuscam! delimiyim ben ya, ne işimvar aaa...araba tutar diyorum çok seferler çişim gelir bi dururmusun demiyorum." gibi gibi...

demiyorum ki herşeyden uzak kalınsın ama bazı durumlar da da görünen köy kılavuz istemez, bi cafeye gidilcekse her telden çalınıyor olacağından sıkıntı olmaz... ama kebapçıydı, hamburgerciydi denildimi işimiz pek zor. Bütün bu düşünceler, iş yerimin yakınına açıldığını henüz öğrendiğim dükkan burger'in masama sinsi düşmanlarımca özenle yerleştirilmiş magnetini görmemle beraber başladı...bunu işte ancak yaşayan anlar...ben mi nasıl başa çıkıyorum?

Daha da gitmem!